حرکت بعدی اوباما (ترجمه).

ترجمه‌ای از ماه‌نامهء جمهوری نوین-The New Republic-

نویسنده: مایکل کراولی(Michael Crowley )

مترجم: امین

******************************

باراک اوباما، در عقیدهء خود مبنی بر خصوص مذاکره با ایران، حتی پس از خشونتی که بعد از انتخابات نشان دادند،همچنان مصّر است. در حالی که اسرائیل امید خود را در این باره به کلی از دست داده. هاآرتز ( جریده پرتیراژ اسرائیل) می‌نویسد:

"پیش از اینکه تظاهرات در ایران آغاز شوند، مقامات رسمی اسرائیل اظهار نظر کرده بودند که گفتگوی ایران-آمریکا، شانس بسیار کمی برای به نتیجه رسیدن دارد. اما پس از شروع تظاهرات و احتیاج مقامات افراطی‌گرای ایران برای اطمینان بر کنترل قدرت، دستگاه‌های اطلاعاتی اسرائیل اعتقاد دارند، ...

...شانسی که دیالوگ حتی آغاز هم بشود، بسیار ضعیف است؛ چیزی نزدیک به صفر ."

این گونه نگرش، بیان سخن‌هایی دربارهء حملهء هوایی به امکانات اتمی ایران را غیر قابل اجتناب می‌کند. دیروز جو بیدن( Joe Biden ) می‌گفت آمریکا نمی‌تواند از چنین عملیاتی جلوگیری کند. اما از سوی دیگر یک تحلیل‌گر نظامی نزدیک به دولت همین جدیداً به من گفت که او باور دیگری دارد. و اینکه تیم اوباما "هرگز " اجازهء چنین حمله‌ای را نمیدهد.

در این میانه، اسرائیلی‌ها فشارهای تازه‌ای بر واشنگتن می‌آورند که طرح ثانویه‌ای را هم برای در تنگنا نهادن ایران، ابداع کنند؛ من‌جمله مواردی که ها‌آرتز آنها را "تحریم‌های فلج کننده " می‌خواند. این دسته از تحریم‌ها می‌توانند در قالب‌های گوناگونی‌ اعمال شوند. یک جنبه‌اش می‌تواند از طریق اتحادیهء اروپا باشد؛ و احتمالاً از طریق چین و روسیه، که اصولاً در حالت بی‌طرفی‌اند. و این کاری است که عملی کردنش بعهدهء سیاستمدار ارشد دولت، بیل برنز (Bill Burns ) خواهد بود. ( وقتی موضوع بر سر ایران است، همهء نگاه‌ها به سوی دنیس راس (Dennis ross) معطوف است؛ اما این بیل برنز است که باید وزنهء سنگین پایتخت‌های بیگانه را بردارد ).

و یا از نگاهی دیگر، می‌توانیم ایران را خودمان(آمریکا) در تنگنا قرار دهیم.تصویب یک قانون که به تأیید آیپک (AIPAC) رسیده باشد، در جهت تنبیه شرکت هایی که محصولات پالاش شده نفتی را با ایران معامله کنند؛ ایرانی که با کمبود بنزین داخلی روبروست. قانونی که دارای 60 موافق در سنا و تا اواخر ماه جون، 200 نفر در مجلس بود. کنگره تنها منتظر چراغ سبزی از سوی اوباما ست تا به این اقدام دست بزند.

و حالا این سوال بزرگ : اوباما تا کی قصد دارد به عنوان حسن نیت در اعتقاد به امکان مذاکره با ایران، پیش از شروع محکم کردن پیچ، به آنها وقت بدهد؟

من فکر میکنم حداقل تا آن روز، چند ماه وقت و چند مانور سیاسی، زمان داریم. حتی اگر اوباما در امید اجرایی شدن این مذاکرات با ایران شک داشته باشد( که من گمان میکنم دارد)، اعضای تیمش معتقدند این بسیار حیاتی است که جامعهء بین الملل شاهد این باشند که آمریکا از سوی خود هر چه توانسته انجام داده است. حتی اگر خامنه ای و احمدی نژاد به آمریکا بیلاخی حواله کنند، آنگاه رقص مهم کابوکی 1(kabuki Dance ), هنوز پابرجاست. همان گونه که راس(Ross ) و نویسندهء همکار کتابش دیوید ماکوسکی (David makovski )، در کتاب مشترک جدیدشان نوشته اند:

" سیاست ای شدیدتر- چه نظامی ویا تحریم های واقع گرایانه- را بسیار راحت تر میتوانیم مورد پذیرش ِ چه مردم آمریکا و چه جامعهء بین الملل قرار دهیم، چنانچه پیش از آن سعی کرده باشیم اختلافاتمان را با ایران به گونه ای دیپلماتیک و کاملاً واقعی، حل کرده باشیم. در حقیقت این بسیار مهم است که حتی اگر مذاکرات نتوانست ایران را از مسیری که در حال حاضر میرود باز دارد، بتوانیم ثابت کنیم که نه تنها آمریکا به طور مستقیم با ایران بر سر میز مذاکره نشست، بلکه تا چه حد برای احقاق این نشست کوشش کرد. "

اتفاقات پس از انتخابات ایران شاید این نحوه تفکر را عوض کرده باشد- شاید سرکوب ها به خودی خود به عنوان جوابی منفی در خصوص توانایی ِ رژیم بر مسائل هسته ای برداشت شده باشد، اما من حدس میزنم، راس(Ross ) و بسیاری دیگر در دولت هنوز بر همان عقیدهء پیشین پابرجا هستند.

پایان.

* 1- رقص کابوکی، در لغت به رقص و آواز خوانی، عموماً تاتر گونه، میگویند که از سنن ژاپنی هاست. در اینجا کاربردی اصطلاحی دارد: الف:تعیین شخصی به عنوان نماینده حزب برای احراز پست ریاست جمهوری که پیش از اعلان نامش همه می دانند که او نامزد می شود.( در بین احزاب آمریکا).ب:سیاستی که مشخص است بعد از یک اقدام معین حتماً اعمال و پیاده میشود.